Zaczytany smok czyli co w bibliotece piszczy

autor: Sonia Rosa

tytuł: Nimfomanka

Tytułowa bohaterka to kobieta lekkich obyczajów, skacząca  z kwiatka na kwiatek. W każddej sytuacji myśli tylko o jednym, nawet w czasie rozmowy kwalifikacyjnej.Jest osobą tajmeniczą, nie podaje nikomu swojego prawdziwego imienia i nazwiska, ani gdzie mieszka. Na kolejnych kartkach książki poznajemy jej bardzo trudną przeszłość i bardzo smutne dzieciństwo....

Każdy kto przeczyta tą książkę na pewno wyciągnie jeden wniosek - nie warto nikogo oceniać po zachowaniu gdyż nie wiemy co ta osoba przeżyła - tu główna bohaterka zanim stała się tym kim się stałą przeżyła piekło którego nie życzę wrogom. Moja ocena 10/10

autor: Beata Pawlikowska

tytuł: Bajki dla dzieci i dorosłych

Tym razem zapraszam na sympatyczną podróż do mało znanych bo wymyślonych przez autorkę książki baśni. Pomaga jej w tym sympatyczny kot Krzysztof Kolumb który tłumaczy świat człowieków na język koci czyli swój, co wcale nie przeszkadza mu w rozmowach z autorką baśni. 

Fajny język książki i świetne dowcipne teksty rozmów z Krzysztofem Kolumbem powodują że książkę czyta się jednym tchem. Polecam z całego serca. Moja ocena 10/10

autor: Joanna Sałyga

tytuł: Chustka

Autorka książki w dniu swoich 34 urodzin dowiaduje się że ma raka żołądka w bardzo zaawansowanym stadium i zostało jej niewiele życia. Nie załamuje jednak rąk i przez 2 lata dzień w dzień opisuje co się u niej dzieje - nie znajdziemy tu jednak ustawicznego narzekania że dlaczego ja, ani nic z tych rzeczy. Cieszy się każdym dniem, jaki jej został, z każdej rzeczy potrafi uczynić pozytyw. Wydawałoby się że gdy się jest młodą kobietą i ma się świadomość że za chwilę odejdzie się z tego świata to człowiek powinien wyć i krzyczeć, nie chce się wierzyć że kogoś to spotkało. Pani Joanna działa jak katarynka - pomaga każdemu komu może. Po 2 latach jej blog milknie na zawsze...

W tej książce trudno doszukać się smutku, chociaż wydaje się to niemożliwe - nawet gdy już nie ma nawet kawałeczka żołądka i na obiad je obiadki dla dzieci  a rodzinie smaży kotlety potrafi się uśmiechnąć i żartować. Nawet gdy leży na chemii nie narzeka że jest słaba, że ma dość kroplówek i wenflonów. Tak naprawdę to nam czytelnikom łzy lecą, gdy czyta się że jednego dnia zjadła kromeczkę białej bułeczki z plasterkiem najchudszego białego sera i było ok, a na drugi dzień był straszny ból. Gdy może odwiedza przyjaciół, wspiera innych chorych - to dzięki niej powstała fundacja CHUSTKA pomagająca osobom walczącym z rakiem. Żal serce ściska gdy ostatnia strona książki oraz bloga to wpis męża, że ostatnie 2 tygodnie przed śmiercią były straszną katorgą - umierała w potwornych i nie do wyobrażenia bólach. Moja ocena 10/10

autor: Andrzej Mularczyk

tytuł: Sami swoi

Myślę że sporo osób zna film o tym samym tytule, przezabawną i prześmiewczą komedię pokazującą odwieczne konflikty. Kargul i Pawlak wracają na ziemie Polski po wojnie. Gdy dowiadują się że znów sąsiadami się stali, a niestety są dla siebie wrogami, ponownie wybucha między nimi konflikt.... Godzą ich niespodziewanie ich własne dzieci, które zakochują się w sobie i mają głęboko w nosie konflikt sąsiedzki. Rodzice rad nierad muszą się w końcu ze sobą pogodzić.

Pogodna i bardzo fajnie pisana książka, film uwielbiam i często do niego wracam z dużym sentymentem. Niezapomniane teksty przeplatane lwowskimi słowami bawią do łez. Moja ocena 10/10

autor: Kinga Dębska

tytuł : Moje córki krowy

Dwie siostry, skłócone ze sobą od lat muszą zawrzeć ze sobą rozejm w obliczu trudnej sytuacji - ich mama umiera po pęknięciu tętniaka, a w międzyczasie okazuje się że ich ojciec umiera na raka mózgu. Przed nimi bardzo trudny czas, który dzielą między dojazdy z ojcem na leczenie, a opieką nad umierającą matką. Sytuacja nie jest łatwa, ponieważ siostry od lat są w konflikcie, ojciec nie chce pogodzić się z chorobą ( wcale się nie dziwię) i kłóci się o każdą rzecz. 

Jeżeli ktoś kojarzy film o tym samym tytule to szczerze polecam również książkę - obie pozycje są godne polecenia. Nie ma tu zbędnego  słodzenia, udawania wielkiej miłości obu sióstr do siebie, rodzina jest taka z krwi i kości. Owszem jest dużo przekleństw, ale czasami każdemu się wymkną, zwłaszcza gdy spadają na niego wszystkie możliwe nieszczęścia i nie widać znikąd słońca i dobrych wiadomości. Siostry zachowują się tak jak w większości rodzin - nie przepadają za sobą z powodu zadawnionych konfliktów, ale w chwili gdy dotyka ich tragedia wreszcie powoli się jednoczą. Moja ocena 10/10